ප්‍රබුද්ධඃ පිටුව 2
2
සුදුමැලි දෑස් පටල තිර පට මත
සිතුවම් පෙළක් සෙයින්
බහල තිමිර විනිවිද ගෙන
අතීත ස්මරණය පහළ විය.
”සර්
මෙතෙක් කල් මා අසා සිටියා කල්ප ගණනක්
ඔබේ ගී හඬ
ඔබේ වෙණ හඬ.
දුටුවා පත්තර වල
ඔබ පිළිරුව
ඔබ ගැන තොරතුරු විස්තර.
දකින්න ආසාවෙන් සිටියේ මෙච්චර කල්
ඔබ වාගේ ගයන්න
ඔබ වාගේ වයන්න
බැරිද මටත් උගන්වන්න ?
මගේ හොඳම ගීය ඔබ ගයනා
ජාති ජාති සංසාරේ ඔබ මා හා ආවා
ජාති ජාති සංසාරේ ඔබ මට මග කීවා
මේ!
බලන්න මගෙ සමරු පොතේ
මුලටම මම ලිව්වෙ ඒ දෙපදය.
අනේ! මගේ සමරු පොතේ
මොනවා හරි ලියා දෙන්න!”
ප්‍රබුද්ධ පොත ගෙන පෙරළා බැලීය.
නොයෙක් දෙන ලියා දුන්
නොයෙක් වග වාසගම් එහි විය.
ඔබට සදා ජය!
ඔබේ පැතුම් ඉටු වූ දින
මා අමතක නො කරනු මැන!
සොයන්නාට සම්බ වේ!
ආදරය මිහිරි වේදනාවකි.
|
0 comments:
Post a Comment